Annem geçen gün bize uğradı.
Manzara şu: Ben uzanmış yatıyorum, Aytuğ ise arkasında 1 askı dolusu çamaşır dekorunda, kurmuş ütü masasını gömlek ütülüyor.
Annemin gözlerinde Aytuğ’un mertebesinin yaldızlandığını gördüm, yemin ederim.
İşin aslı şuydu: Ben hafif hastaydım, çocuklar baskın yapana kadar, biraz enerjimi toparlamak için uzanmıştım.
Aytuğ ise ertesi gün seyahate gidecekti, bavulunu toplamaya çalışıyordu. Ütülü başka gömlekleri olmasına rağmen, o gün satın aldığı ve üzerinde kat izleri belli olan gömleği götürmek istemişti. Hasta bir kişiyi kaldırıp iş yaptıracak kadar vicdansız olmadığından, ütüyle o kat yerlerini düzeltiyordu. (Evet ütümüz geri geldi, hem de 5 kuruş tamir parası vermeden. Teşekkürler baba.) Arkasındaki çamaşırlar ise sadece kurumak üzere orada bekleyen çamaşırlardı.
Yoo hayır, kocamın annemin gözündeki itibarını yerle bir etmek değil niyetim. Maksat kayıtlara doğru geçsin!
"Kakara Kikiri" 