“N’oldu, paranız mı kalmadı da annen baban devlet okuluna göndermek zorunda kaldı?”
“Anlamadınız mı? Diğer şubeye anlattım. Onlardan öğrenirsiniz?”
“Sus be. Seni mi dinleyeceğim?”
“Burada olan, burada kalır. Yoksa hepinize eksi veririm.”
“Bu dövmek değil, ben sevdiğim için hafifçe kafanızı sallıyorum.”
“O parmağını kırarım.”
” Bıktım sizden. Şimdi müdüre söyleyeceğim, okuldan atsınlar.”
“Hepiniz işe yaramazsınız.”
“Bana göre hava hoş, gelir gider maaşımı alırım.”
————————————————————————————————–
Araştırmalara göre, ne okul, ne sosyal tesisler, ne ortam… Çocuğun kişilik gelişiminde, akademik bilgisinde en önemli, en önemli şeyin “ÖĞRETMEN” olduğunu biliyor muydunuz? Şimdi yukarıdaki cümleler daha da canınızı acıttı mı?
Varsa sizin de tecrübelerinizi duymak isterim….
"Kakara Kikiri" 