Çok hevesim kaçık hakim bey.
Bugünlerde olan biten beni “duble” üzüyor.
Onca insanın bok yoluna gittiğine mi yanayım, yoksa yetkililerin meşin suratlarla sorumluluğu zerre kendinde görmemelerine mi, bilemiyorum. Durumun özeti: “her makamın kaymağını pek güzel yeriz, ama ters giden bir şeyler oldu mu da hoop suçlu şurdaki günah keçisi”
“Sizin ananıza küfretseler öyle durur muydunuz?” diyebilip vatandaşa yumruğu, tekmeyi haklı bulanların “Yahu eşim dostum, babam, oğlum ölse ben de isyan eder, yetkililere küfrederdim.” diyememesi beni fena umutsuzluğa sürüklüyor.
“Soma’daki maden kazalarının sebebi araştırılsın” önergesini reddetip, sonra pişkince “muhalefet de ısrar etseymiş canım” diyebilenler tarafından yönetilmek, üstüne bir de maaşlarını ödemek, aptal gibi hissettiriyor. Gerçi “gibi”si fazla.
Tek kelimesini anlamadığı Şivan Perver’in türküsüne göz yaşı döken güzide eşlerin, yalandan da olsa acı paylaşmak üzere hiç etrafta görünmemesi, beni benden alıyor.
Liste uzar. Ne diyelim Allah’larından bulsunlar mı?
Yok. Ben bu dünyada adalet tecelli etsin istiyorum.
Ah alanlar, ah etsin istiyorum.
Son sözüm şu: o istemdışı alıp verdiğimiz nefes var ya. İşte en büyük ve tek nimet o. O insanlar o nefesi alamadılar. Boğulup gittiler. Kıymetini bilelim vallahi.
Ey kör anla; bu yer bu gök boş
Bırak onu bunu, gönlünü hoş tut hoş
Şu durmadan dağılan alemde
Hepsi, hepsi bir nefestir, gerisi boştur boş
MANGA
"Kakara Kikiri" 