-Anne biliyor musun? Bugün en önde oturdum!
-Gerçekten mi? Sonunda oturdun ha? Eee nasıl bir his?
-(Hafif burun kıvırarak) Pek de bir farkı yokmuş. Ama dün öğretmen beni yer değiştirmek için kaldırınca çok heyecanlandım. Ender ‘Ela’nın gözleri parladı’ dedi. Bütün sınıf güldü. Sonra öğretmen yine ortada bir yere oturttu. Çok bozuldum. Ama önde oturan arkadaşımla anlaştık. O da Ada’nın yanına geçmek istiyordu. Öğretmenime ‘yer değiştirebilir miyiz?’ deyince, geçirdi. Çok mutlu oldum! Çoook mutlu oldum!
E bir anne olarak ben de kuzumun mutlu olmasına mutlu oldum. Hem sağlıklıyız hem kızım en önde oturuyor. Daha ne isterim?
Bu bayram sevincinin öncesi için bir tık
"Kakara Kikiri" 
ay allah ım, nasıl da minicik seylere mutlu olabiliyorlar, çok olay onların minicik kalplerini kazanmak
oh ne güzel. umarım tüm dilekleri yerine gelir.
ben de öğrenciyim ama bu tür şeyler beni mutlu etmiyor:\\\\