Pazar günü hala oğlum evlendi. Hani şu bıyıklı olan. Fethiye’de.
Ben günü birlik, koluma çantamı elime kitabımı alıp gittim. Kıyafetlerim filan üstümdeydi.
Evden daha hava aydınlanmadan çıktığım için, yataktan kalktığım suratımla çıktım tabi. Şimdi uçakta sorun olur diye de makyaj malzemesi filan almadım yanıma. Nasılsa bir allık, bir far bulurum birinden.
Annem de aynı şekilde düşünmüş.
Halam makyaj yapmaz. Belki belki bir ruj… Onun için ona sormadık bile. Halamın kızına yanaştım kıyın kıyın. Ondan da hiiç ümitli değildim gerçi. Kaymak gibi bir cildi vardır, hiç bir şey sürmeden ışıl ışıl. “Dur bakalım”, dedi.
Haşır huşur bavulunu karıştırıp, bir makyaj çantası çıkardı. İçindekiler şöyle: üzerinde Hello Kitty resmi olan çoook pastel tonlarda pembe ve yeşil bir far, kahverengi rimel ve şeffaf bir dudak parlatıcı….Biz bu kadarcık malzemeyle, bir ışıldadık!
İşte rölativite (görelilik) gerçeği! Başka zaman dönüp bakmayacağın keçi,oldu mu sana Pek Muteber Abdurahman Çelebi?
"Kakara Kikiri" 