Ablalar -eğer isterlerse- kardeşleri kukla gibi oynatabilirler.
Bazen deneylerine kobay yaparlar, bazen getir-götür işlerinde ayakçı, bazen de günah keçisi.İkna kabiliyetleri çok yüksektir; kah öperek severek tatlı tatlı istediğini yaptırır, kah emrederek, kah küserim deyip duygu sömürüsü yaparak!
2 haftadır filan, Ela’nın öğretmen, Ayça’nınsa öğrenci olduğu oyuna hızlı bir dönüş yaptılar. Ela oturtuyor Ayça’yı karşısına, kendisi de tahta başına geçiyor, yaz kızım, çiz kızım çalıştırıp duruyor.
Dudak bükmeyiniz, Ayça’nın şu an okuyup-yazabiliyor, toplama-çıkartma yapıyor olmasında ablasının payı büyük. İyi öğretmen yani.
Geçen gün paraları öğretmiş mesela. (bkz tahtanın sağ altı) Üşenmemiş hem kağıt hem metal paraları çıktı almış, tek tek çalıştırmış.
Dün bir baktım Ela’nın tahtasında:“Ultra Eğlence=Oyun HADİ OYUNA” yazmış tahtaya
“Bu ne kızım?” dedim. Ayça bahçeye çıkmak istememiş, o da ikna etmek için bahçenin ultra eğlenceli olduğunu yazarak anlatmış kendisine…Netice; bahçeye çıkılmış tabi.
Geçen sene bir ara yine böylelerdi. Sonra Ayça isyan etmişti:
“Neden hep sen öğretmen oluyorsun, ben öğrenci?”
“E ama bak sen de sınıf başkanı oluyorsun. Çok önemli bir görev”
“İyi de sınıfta başka öğrenci yok ki! Kimin başkanı olacağım?”
“…”
Ve maymun gözünü açınca öğretmencilik oyununa bu isyanla noktayı koymuşlardı.
Nasıl oldu da Ela Ayça’yı tekrar ikna etti bilmiyorum. Merakla yeni isyan gününü bekliyorum.
"Kakara Kikiri" 
Ela süper bir abla bence.Ayça kıymetini bilsin, böyle abla herkesin başına. Bize geldiğiniz gün benimki bile dahil bütün kızları nasıl oyaladı oynattı, hayran kaldım valla. Öperim hem öğretmenin hem öğrencinin yanaklarından.
Öğretmen olmak için yaratılmış… Bilsinler birbirlerinin kiymetini
Maşallah, bir abla herkese lazım, her donemde bir abla ihtiyacı hissetmişimdir. Bir çok dönemde dalga kıran gibi o durur diye hayal ederdim. Ben işe giderken oğlumu bırakacak kimse bulamadığım zor zamanlarda “ah bir ablam olsaydı, bana hemen koşup gelirdi, ya da ben bırakırdım gık diyemezdi” diye çok ağlamışlığım vardır:( bir eksik oydu ya, diğerlerinden hayır yok, sanki öyle biri olsa herşey yolunda olacaktı
E madem öyleydi de, sen niye tek koydun kuzucuğunu yanına bir kardeş konduruvermedin:P
ablası olmadıktan sonra, abi olmasa da olur dedik:)
ilki kız olaydı kesinlikle ikinciyi yapardım, sahip cıkardı kardesine
yalnız atakan da süper bir ağbi olurdu söyleyeyim.
Bir abla iyi, çok abla değil!… 🙂
ne demiş teoman: “çok kadın, hiç kadındır aslında”. az olsun öz olsun diyorsun yani!
Evet 🙂
evet ben abla oldum erkek kardeşime, aslında buraya ona neler yaptığımı yazsaydı çok eğlenirdik. ablasının benim olmam ve ona yaptıklarım nedeniyle bugun sokaklarda gezen bir psikopat olmadığına şükretmemiz lazım. örneğin “gel kardeşim, bak şimdi ben bu kibriti çakacağım ve sen burnunu hızla çekeceksin, çok acaip güzel olacak” demişliğim ve bunu yapmışlığım var. daha neler neler, allah hiçbir çocuğa benim gibi abla vermesin. şimdi 2.yi doğurcam da ya ben (blog yazısı yakında gelir) kuzuyla yenisini arasında 7 yaş olacak yani tam kardeşimle benim aradmdaki yaş kadar, bir de erkek olursa,kuzunun benim gibi bir abla olmamasını dilemekten başka çarem kalmayacak. ya bir de dudaklarına çıkmayan pembe ruj sürmüştim yaaaa puhahahhaha
Şok şok şok. Ben kaçırmışım. Öyle miydi, böyle miydi derken.Hadi bakalım tebrik eder taa içten bir “kolay gele” derim:)