Sabah kahvesi ne işe yarar?

“Sabahları kahve içmeden ayılamıyorum şekerim!”

demiyorum.

Öyle tiryaki durumu yok yani. Bahsettiğim kahve de afilli birşey değil, bildiğiniz granül kahve. Sıcak suya atıyorum, accık da süt.Ela’ya kahvaltı hazırlayıp, “Hadi kızım giyin, hadi kızım ısır, hadi kızım çiğne, hadi kızım çantanı unutma!” derken usul usul yudumluyorum.

Sonra Ayça’yı uyandırıyorum. Bakın Allah için ona hadi demiyorum. O genelde kemiksiz halde, jöle kıvamında oraya buraya devrilmeye devam ettiği için sadece mütemadiyen “dik dur kızım” diyoruz. Bu replik eşliğinde ben ya da Aytuğ küçük denizanamızı giydirip, yediriyoruz.

Bu esnada ben kahvemden bir kaç yudum daha alıyorum.

Sonra çıkma vakti geliyor.

Kahvem ılınmış ve fakat bitmemiş oluyor. Ne bereketli kahveymiş kardeşim!

Ben de çok uzun yıllardır adetim olduğu üzere, kalan kahvemi de alarak arabaya gidiyorum.

Karın yağdığı ilk gün de öyle oldu. Kalan kahvemi aldım, boşalınca da fincanı ara bölmeye boş olarak koydum. Her zamanki gibi.

Sonra kar yağdı, yağdı yağdı.

Dönüş için telaşlanmaya başladım. Ela’ya hamileyken karlı bir gün arabayla kaymışlığım, ortadaki refüje konmuşluğum var. (Zeliiiş hatırladın mı, şans eseri siz oradan geçiyordunuz da, kurtarmıştınız!) Üstelik kocam iş seyahatinde, annem-babam da uzaktayken.

En iyisi biraz erken yola koyulmaktı. Ayça ile birlikte, 2 yakışıklıyı da arabaya atarak dönüş yoluna geçtik. Telaşlandığım kadar da varmış, yollar karlı, buzlu, trafikli… Yola çıkışımızın 20. dakikasında, Ayça “çişim geldiii” diye mızıldamaya başladı. sonra her çocuklu ortamda olduğu gibi domino etkisiyle iki ses daha “Ben de” “Ben de” dedi.

Birinin bezi var, sorun değil. Ama diğer ikisi için en yakın tuvalet imkanı en az 1 saat uzakta olduğu için çözüm düşünmeye başladım.

Gözüm boş kahve fincanıma takıldı. Elimde fincanla arka koltuğa atladım. Yakışıklılardan biri, “Benim pipim var. ben bardağa yapabilirim” dedi. “Ama tutabilirim” diye de ekledi.

Baktım Ayça dayanamıyor, önceliği ona verdim. Ön koltukla arka koltuk arasındaki mesafede ayağa kaldırdım, mahremiyetini de koruyarak fincanı bacaklarının arasına dayadım!

İşimiz bitince Aytuğ “İşiniz bittiyse ver fincanı boşaltayım. sıradaki için!” dedi. Ama sıradaki yapmayı reddetti:)

YAZININ ANA FİKRİ: Siz siz olun eğer çocuğunuz varsa ve trafiği bol bir şehirde yaşıyorsanız; ya arabada kahve içme alışkanlığı edinin, ya da bir kavanoz bulundurun!