Benim başımdan da benzerleri geçti tabi, yaptığım iş münasebetiyle. Ama geçen gün bir arkadaşın doktor akrabasının başından geçenleri duyunca, buraya yazmadan edemedim. Ben anlatanın yalancısıyım…
Acilde nöbet. Cumayı cumartesiye bağlayan gece, saat 3. Acile kucağında çocuğu bir anne geliyor. Ağlamaklı, suratı allak bullak…
Doktor: Nedir şikayetiniz?
Anne: Bu çocuk büyümüyor. Ne yerse yesin, ne içerse içsin, büyümesi durdu.
Doktor: (şöyle bir çocuğu süzer, kadının söylediği yaşa göre kilosu, boyu posu gayet iyidir. Ya sabır çekerek söze başlar.) Hmmm. Pazartesiye kadar gözlemleyelim. Hala bir büyüme göremezseniz, tekrar bakalım.
Doktor bence kocaman bir alkışı hak etmiş. Yahu çocuğun büyümediği sabaha karşı üçte mi aklına geldi? Bunun için acile mi gidilir? Büyümediğine neye göre karar verdin?
Ben olsam “nöbetçiler!” diye bağırırdım herhalde.
"Kakara Kikiri" 
Var mı böyle önce kendine sonrada çevresine eziyet çektiren ve bunu tüm ciddiyetiyle yapan insanlar.Sanırım ben yeterince anne olamadım şu hayatta, anneliği bu şekilde yaşayanları gördükten sonra kendimden şüphe ediyorum.Çok kötü bir anneyim ben yazıklar olsun bana….
Olamadığın belli. Tutmuşsun 2 el kadar sabiyi fuara getirmişsin Cumartesi günü! Hadi kalabalıkta ezileceklerinden korkmadın, insan 4 saatlik dönüş yolundan korkar.
Aslında o işi kendi ruh sağlığımı düşünüp yapmamam lazımdı ama dürttü işte şeytan götür çocuklarını kitap koklasınlar kapaklarını sevsinler benim gibi beş duyu organlarıyla kitaplara tutkuyla bağlı olsunlar..Ama biraz psikolojim çatırdadı itiraf etmeliyim.
Sen bunu yazınca aklıma geldi, belki alakasız ama yazayım. Halam çocuk doktoru, acilde görevli asistanken genç bir köylü kadıncağız kucağındaki bebekle çıkar gelir. Halam muayeneye başlamadan kadına sorar: “Nesi var çocuğun?”. Kadın cevap verir: “Nesi olacak doktur hanım, bir kel dedesiyle, bir asker babası var”.
🙂
alakasız olur mu? güldüğümüz her şey burayla alakalı! Sağol vallahi. Kikirdettin beni.