İşi bilmiyorum

Her sabah evden çıkarken, her akşam da eve dönerken Ayça Sultan’ın inadı tutuyor.

Sabah: “Yaaaa okula gitmeyelim.”

Akşam: “Yaaa eve gitmeyelim.”

Sabah hadi bizbizeyiz, ama akşam yalvar yakar faslında karizmamı fena çiziyor öğretmenlerin önünde:)

Neyse ki şu son hafta sınıflarından Emre yetişti imdadıma.

Emre çok bitirim bir çocuk, mahallenin bıçkını gibi bir konuşma tarzı var. Ayça mızıldanmaya başlar başlamaz, “EsRRRa’nım ben halledeRRRRim.” deyip fısır fısır bir şeyler fısıldıyor Ayça’nın kulağına.

Bir bakıyorum Ayça koşmuş, ayakkabılarını giyiyor.

Dün akşam da yine, ben sınıf kapısında arzı endam eder etmez Ayça vızıldadı “Yaaaa, 5 dakka dahaaa!”

O sırada Emre ile gözgöze geldik, “hadi Emre devral” der gibi baktım. Ama o bu görevden bıkmış olacak, bana doğru bağırdı:

“EsRRRa’nım! Çek kolundan götüRRRR. Çek kolundan götüRRR.”

 

 

Yazı üzerine notlar:

1-Emre bitirim delikanlının takma adı.

2- Ayça’nın kulağına fısıldadığı şeyi merak edenler için: “Annenle gidersen, sana perrrri alacağım.” diye rüşvet vermiş Emre. Onu da bir koşula bağlamış gerçi. O da bir başka yazının konusu olsun.