“Of anne, niye yatmadın yine?
Bakma bana “anne olunca anlarsın” bakışınla öyle
Alt tarafı yarım saat geciktim diye”
**
Şimdi ben de öyle bakıyorum
O gösteride şarkı söylüyor, ben ağlıyorum
Tabağını bitirmiyor, ben içimi yiyorum
Uykumun en tatlı yerinde sesleniyor, ikiletmiyorum
Gezmeye gidiyorum, onsuz keyif almıyorum
O gezmeye gidiyor, gelene kadar kapılarda bekliyorum
Karşılığında da kocaman bir “offff” alıyorum
**
Bir nevi hastalık yani şu annelik dediğin, düpedüz delilik
Tedavisi de ödülü de yok üstelik
9 ay taşıyorsun karnında
Su geldi, sancı tuttu, bir karambol bir telaşe
“Inga” sesini duyduğunda yerleşiyor yüzüne o bakış işte
Memene veriyorlar, acıyor, kanıyor, emziriyorsun
Sözleşmeyi oracıkta, o an imzalıyorsun
**
Kaçışı yok, annesin artık,
Tepe tepe kullan senindir replik:
Yalnız, yüzüne ciddi bir ifade takınmalısın,
Haydi birlikte söyleyelim: “ANNE OLUNCA ANLARSIN!”
"Kakara Kikiri" 
:))) çok güzel…içim ısındı bu havada
ayrıca daha da çok düşünmemi sağladı bu konuda hakkında..
eveeeet!
uzunca bir süre daha düşüneceğim gerçekten…
düşünürken de sizinkileri seveceğim, o bakış olmadan, offf ları duymadan :))))))
düşün düşün b..tur işin:))
hmmm birisi bunalmış mı ne?
Özgün, sen binbir çeşit anne görüyorsun işte. Annelik, abartırsan, gerçekten bir delilik hali. Sanırım herşeyde olduğu gibi bu işi de akışına bırakmak, kasmamak en hayırlısı. Çocuk için de iyi olanı bu.
supersin canım arkadasım,
oglum yanımda olsa da doyasıya opsem diye iclendim, burnumun direği sızladı. Allah her isteyene nasip etsin
Ben ogluma “anne olunca anlarsın” diyemeyeceğim ama, baba olunca da anlamayacak, aynı babasının şimdi babaannesini anlayamadığı gibi 😦
Aaa bak hiç o açıdan düşünmedim. Benim yok ya.
Olsun gelinciğin anlar seni; onunla ana-kız gibi olacağına şimdiden eminim. Oğlun da baba olunca babasını anlar:)