(Bir başka eğitimi sırasında Öğrenci Ayça ve Öğretmen Ela’ya ait bir poz. Zavallı Ela, gördüğünüz üzere öğretmekten bitap düşmüş)
Akşam mutfakta Ayça ve Ela yemek yiyorlar. Bilmiş bilmiş sesler geliyor, arada seçilenleri şunlar: saygı duymalısın, dinle, hep ben, senin istediklerin... Ayça ise kesintisiz bir miyavlama halinde.
Yemek ne alemde, olay nedir öğreneyim diye mutfağa girdim. Beni görünce Ela’nın gözleri parladı, heyecanlı bir ses tonuyla:
“Anne hep BEN mi öğreteceğim bu çocuğa? Terbiyesiz olmamayı öğretiyorum. Ama sadece BEN olmaz! Biraz da SEN katıl bu takıma. Bu çocuğa biraz da SEN bir şeyler öğret!”
Her ne kadar “katıl bu takıma” kısmında hafif kikirdemiş olsam da, bu ağır sözlerin altında fena ezildim. Ela’ya doğru eğildim, öperek kendisinin öğretmenler gününü kutladım. Verdiği emeklerden dolayı teşekkür ettim.
"Kakara Kikiri" 
anneannem şiiri ezbere okuduuuuuu