35’inde Lolita

      Şarkının orjinalliği bozulmasın diye öyle dedim. Yoksa biliyorum ben olsam olsam,“37’sinde lolita”  olabilirim:p 

      Az sonra okuyacaklarınız da bendenizin bikinimin üstü olmadan denize girişimin hikayesidir.Geçen hafta hazır burnumuzun dibindeyken,  12-18 yaş arası 3 aylık uzun, upuzun yaz tatillerimi geçirdiğim Altınoluk’a gittik. Pek nostaljikti. Her köşesinde burnumun direği sızladı. Gerçi çocukluğumun Altınoluk’undan çok farklı.  Evimizin hemen önündeki, eskiden büyükbaş hayvanların ahırı olan taş binalar, bizim oradaki 4.senemizde filan zaten kimlik değiştirmişti; bir kısmı Cumartesi akşamları toplaşıp ağzımızı ayırarak Visitors (Ziyarertçiler) izlediğimiz, sabahları da hesabına okey oynadığımız Pehlivan’ın çay bahçesine, bir kısmı da ilk polis baskınımızı yaşadığımız (gerçi başka da yaşamadım herhalde???) bara dönüşmüştü; şimdi oralar iyice kopmuş!

Oralarda artık birbiriyle yapışık iki sıra var, sığdırmayı nasıl becerdiler bilmiyorum;

 arka sıra bar, disko,

 ön sıra waffle’cı, takıcı,havlucu,  züccaciye…

Kurban Bayramı’nın yaza geldiği günlerden birinde, bir gün denize inerken bir arkadaşımla beni bu ahırlardan birinden ipini koparan bir boğa kovalamıştı! Hemen oracıktaki apartmana girmiş, korku içinde en son kata kadar çıkmıştık. Artık çıkacak yer kalmayınca tavan arası kapısına sırtımızı vermiş, boğanın kapılardaki ayak yıkama kovalarını (kumlu ayaklarla eve girilmesin diye her kapı girişinde bir kova su olurdu) devire devire yukarı çıkışına kulak kesilmiştik.

 Ben boğanın bizi kovalamasının sebebi olarak kırmızı bikinimi görüyor, acaba çıkarsam kovalamaktan vazgeçer mi diye düşünüyordum.  Arkadaşımsa apartmanın giriş kapısının üzerindeki  düz kısma açılan minik bir pencere fark etmiş, oraya atlamanın hesaplarını yapıyordu. Neyse ki  boğa 2. kattayken çeşitli amcalar boğayı yakalamış, bizim de atlamamıza ya da kırmızıları soyunmamıza gerek kalmamıştı.

Neyse bu yazıyı yazış amacım bu değildi,  anılara daldım gittim. Kızları Altınoluk’ta denize götürmeye kalkıştım. Aaa bi baktım ki, sabah uyku sersemi (söylemesi ayıp saat 10’da erkenden uyanınca) bikinimin altını koyup, üstünü unutmuşum! E kızlar da tam yüreklerini kaldırdılar, “yok gidemiyoruz mayom yok” desem gözyaşları sel olacak. İlk önce annemin mayosunu denedim, o kadar komik oldum ki, mayo üzerimden dökülüyor!

 İkinci ve son seçeneğim Ela’nın Hello Kitty’li bikinisinin üstüydü! Altımda morlu beyazlı şal desenli kendi bikinim; üstümde şeker pembe, Hello Kitty resimli, miniminnacık bir bikini üstü!  İyi ki meşhur filan değilim; çok fena bir bikiniyle yakaladık haberi olurdum.  

Neyse tişörtümü çıkarmam, bir şekilde hallederim diye indim sahile. Kızlar denize girdiler, ben de kenarda tişörtümle oturuyorum. Sonra iskeleden atlamaya kalkınca kızlar, olaya müdahale vaktinin geldiğine karar verip, ışık hızıyla üzerimdekini çıkarıp, suya daldım. Benimle daha önce denize girenler bilirler, denize girişim bir seremoni. Göbeğime kadar bile girmem bir saati bulabilir, sanırım gelmiş geçmiş, tarihimdeki en hızlı denize girişimi o gün yaşadım!

Her şey ilk adımı atana kadar, sonra Hello Kitty’li bikinime bir alıştım, bir alıştım! Çıktıktan sonra bir müddet güneşlendim bile. Zaten kimse beni tanımıyor, bir daha da hiçbirini görmeyeceğim diye de kendimi rahatlattım. (Tanıyan da tanımamazlıktan gelmeyi tercih etmiştir eminim.) Alt tarafı, “sahilde bir manyak vardı, kendini hala çocuk zannediyor herhalde, Giymiş kızının bikinisini gelmiş.” diye bir iki dost meclisinde konu ederler, sonra da unutur giderler.

Acaba altını da mı giyseydim? Morla pembe pek uyumsuz oldu.

Uyumsuz demişken, bu kakarakikiri havayla tezat olarak 5 senedir Altınoluk’un deniz manzaralı , Hristiyanını Müslümanını bir arada kucaklayan bol ağaçlı mezarlığında ikamet eden anneannemi anmadan geçemeyeceğim. Gitmişken onu da ziyaret ettik çünkü. Nur içinde yat anneanne. Seni çok seviyorum!