Bazıları için çok önemli bir ritüel; sırt kaşıma. Rahmetli dedem için mesela; pençe şeklinde şekillendirilmiş, uzun ahşap bir kaşıma sopası vardı. Gün içinde sık sık onunla kaşınırdı. Demek bizim ailede de var, sadece ben nasibimi almamışım!
Bu sırt kaşıma meselesi kocamın tarafında çok önemli. Kayınvalidem, torunlarında da bu alışkanlığı pekiştirmek için tırnağından geleni yapıyor! Özellikle yazları birlikte gecelediysek, sabah daha çocuklar henüz pijamalarını çıkartmamışken; kolağızları, etekleri, yakaları genişlemiş pijamaların uygun herhangi bir açıklığından, elini daldırmak suretiyle tatlı tatlı kaşımaya başlar. Zaten kaşıma işi için en uygun kıyafet pijama, en uygun zaman da uyku mahmurluğunu henüz üzerimizden atamadığımız saatlerdir. Bizimkiler de kedi gibi mırıldanıp, bulundukları yere yayıldıkça yayılırlar; Kuyrukları olsa eminim, o esnada sağa sola nazlı nazlı sallıyor olurlardı.
Pazar sabahları ailece yatak keyfimizin olmazsa olmaz parçasında, kızlar babalarını, babalarıysa kızlarını kaşıyıp, mutlu mesut kikirdeşiyorlar. Ben yandan şaşkın şaşkın bakmakla yetiniyorum.
Ben hiç alışık olmadığım ve sırtımın kaşınmasına da ihtiyaç duymadığım için, kocamın bu ihtiyacını zaman zaman göz ardı ediyor ve ihmal ediyorum. Neyse ki o isteğini: “Ay n’olur sırtımı kaşı, sırtımı kaşı! Ay çok kaşındı. Biraz aşşağı…. “filan gibi direktiflerle çok açık şekilde belli ediyor.
Sırt kaşıyıcılık görevinde, tırnak boyu, elin aşağı yukarı hareketinin hızı, bastırma kuvveti filan çok önemli. Tırnak ne yeni kesilmiş, ne de çok uzun olmalı, öyle yırtarcasına bastırmayacaksın, ve harmonik hareketlerle sırtta dans eder gibi gezdireceksin tırnaklarını
Geçen gün kocam seyahatten geldi, hemen kaşıtmak üzere sırtını bana döndü. Bir taraftan kaşıyor, bir taraftan takılıyorum:
-Oralarda kimlere kaşıttın sırtını?
Şöyle içinden bir la havle çektikten sonra cevap verdi:
-Kimseyi bulamadım kaşıtacak. Ayılar gibi, ağaçlara sürterek kaşındım!
"Kakara Kikiri" 